Een paar dagen geleden kwam deze zin bovendrijven. “Je bent zelf een cadeautje!” Ik herinner me hoe we als kinderen als er gezegd werd: “Je bent een wasbeertje!”, met een: “Je bent zèlf een wasbeertje!” reageerden. Natuurlijk kun je voor ‘wasbeertje’ allerlei andere, waarschijnlijk meer herkenbare, woorden invullen.
Het is toch een stuk leuker als de reflectie iets is dat je werkelijk wilt aannemen en uitpakken.
Wat zou er tevoorschijn komen?
onze natuurlijke kracht
reikt onmetelijk diep
en al kunnen we haar niet peilen
ze is onontkoombaar aanwezig
het zou tegennatuurlijk zijn
haar te ontkennen
Trots
vergeet je veren niet
zoals ze prachtig glanzen
in het licht
je hoeft ze niet alleen
te dragen:
verspild geluk
in vol ornaat
ben je zoveel mooier
zoals jij is er geen ander
daar mag je trots op zijn
Je bent de wereld voor mij.
Met alles wat ik door jou kan
zien
horen
voelen
ruiken
proeven
en begrijpen.
Door alles wat er dan ontstaat
in ons samen zijn.
Ook als we elkaar niet verstaan
kijkt mij daarbij een stukje wereld aan.
Jij bent de wereld voor mij.
ik diepte je op
in de seconde
van het moment
zonder jou
zou ik niet
je zwijgen
is zuiver
je weten is
waar
ik stel me
uren aan minuten
aan je verleiding
bloot
Ei-gen-wijs! 