BeSpiegel #280

laten
niets toevoegen
niets wegnemen

Advertentie

BeSpiegel #274

starend
in mijn midden
cirkel ik naar binnen
beweeg ik buiten
kennis

BeSpiegel #273

achter de zin
ligt een wereld verscholen
die we in stilte
bij ons dragen
sprekend in
tekens van wijsheid

verwondering vertelt ons
de rakende kracht
van betekenis

BeSpiegel #272

als alles ontwaakt
in nachtzinnen
woorden overdrijven
ik me amper
aan ze vast kan klampen
letters overblijven
verbanden daargelaten
inzichten verschijnen
zo waar kan wijsheid zijn

BeSpiegel #270

de tijd tikt door
ik speel met woorden
om de tijd te doden
ik vraag me af
wat is er loos met tijd

heeft de tijd ons ingehaald
terwijl de tijd in feite niet bestaat

BeSpiegel #264

achter woorden
woont een wereld
die zich zelden
laat vertalen

vanZelf geraakt
spreekt voor zich

BeSpiegel #263

dat we ons mogen laven
en opladen aan de zon

dat we alles wat ons
niet meer dient
mogen laten gaan

dat de contouren van ons leven
helder zichtbaar worden en
vragen om bewust zijn

dat er kleur komt
na een tijd van inkeer

BeSpiegel #262

Zijn er woorden
die wijsheid recht doen
en de oneindige grootsheid
van het weten blootleggen?

Ik verzin slechts hemelrijk.

Leylijn #13

Een paar dagen geleden kwam deze zin bovendrijven. “Je bent zelf een cadeautje!” Ik herinner me hoe we als kinderen als er gezegd werd: “Je bent een wasbeertje!”, met een: “Je bent zèlf een wasbeertje!” reageerden. Natuurlijk kun je voor ‘wasbeertje’ allerlei andere, waarschijnlijk meer herkenbare, woorden invullen.

Het is toch een stuk leuker als de reflectie iets is dat je werkelijk wilt aannemen en uitpakken.

Wat zou er tevoorschijn komen?

BeSpiegel #259

in de drager
van het donker
is er ruimschoots
plaats voor licht