BeSpiegel #280


laten
niets toevoegen
niets wegnemen

Advertentie

BeSpiegel #278

ont-staan
ont-staat
uit een zomaar
uit het niets
geschapen iets
dat vaste bodem krijgt en
in haar tastbaarheid
verdieping vindt

in het niets was iets besloten

BeSPiegel #277

in elke confrontatie
ontstaat een neiging
te verdwijnen
onvoorbereid – opgeslokt –
bodemloos te zijn

mijn lijf schudt
de draden los
die zich onzichtbaar sponnen

mijn grond is eigen




BeSpiegel #274

starend
in mijn midden
cirkel ik naar binnen
beweeg ik buiten
kennis

BeSpiegel #273

achter de zin
ligt een wereld verscholen
die we in stilte
bij ons dragen
sprekend in
tekens van wijsheid

verwondering vertelt ons
de rakende kracht
van betekenis

BeSpiegel #272

als alles ontwaakt
in nachtzinnen
woorden overdrijven
ik me amper
aan ze vast kan klampen
letters overblijven
verbanden daargelaten
inzichten verschijnen
zo waar kan wijsheid zijn



BeSpiegel #270

de tijd tikt door
ik speel met woorden
om de tijd te doden
ik vraag me af
wat is er loos met tijd

heeft de tijd ons ingehaald
terwijl de tijd in feite niet bestaat

BeSpiegel #268

houdbaarheidsdatum

kan ik me los maken
van de invloed
van opgelegde geldigheid
als mijn zintuigen
mij iets anders ingeven

hoe vast ben ik
geklonken in structuren
die nooit de mijne waren

BeSpiegel #267

zoveel meer
ruimte
door met licht
donker
te ontmaskeren
dat slechts
schaduw bleek
boven alles
vrij van kleur