BeSPiegel #277

in elke confrontatie
ontstaat een neiging
te verdwijnen
onvoorbereid – opgeslokt –
bodemloos te zijn

mijn lijf schudt
de draden los
die zich onzichtbaar sponnen

mijn grond is eigen

Advertentie

BeSpiegel #274

starend
in mijn midden
cirkel ik naar binnen
beweeg ik buiten
kennis

BeSpiegel #270

de tijd tikt door
ik speel met woorden
om de tijd te doden
ik vraag me af
wat is er loos met tijd

heeft de tijd ons ingehaald
terwijl de tijd in feite niet bestaat

BeSpiegel #267

zoveel meer
ruimte
door met licht
donker
te ontmaskeren
dat slechts
schaduw bleek
boven alles
vrij van kleur

BeSpiegel #264

achter woorden
woont een wereld
die zich zelden
laat vertalen

vanZelf geraakt
spreekt voor zich

BeSpiegel #262

Zijn er woorden
die wijsheid recht doen
en de oneindige grootsheid
van het weten blootleggen?

Ik verzin slechts hemelrijk.

Leylijn #13

Een paar dagen geleden kwam deze zin bovendrijven. “Je bent zelf een cadeautje!” Ik herinner me hoe we als kinderen als er gezegd werd: “Je bent een wasbeertje!”, met een: “Je bent zèlf een wasbeertje!” reageerden. Natuurlijk kun je voor ‘wasbeertje’ allerlei andere, waarschijnlijk meer herkenbare, woorden invullen.

Het is toch een stuk leuker als de reflectie iets is dat je werkelijk wilt aannemen en uitpakken.

Wat zou er tevoorschijn komen?

BeSpiegel #260

laat speelruimte
tussen regels
adem sterren
in de lucht
hou een hand vast
streel een ander
koos de liefde
deel haar vrucht
steek een licht aan
in de schaduw
dans de duisternis
voorbij
zing de zang
van al je noten
toon het leven
dit zijn wij

BeSpiegel #259

in de drager
van het donker
is er ruimschoots
plaats voor licht

BeSpiegel #258

hoe mooi zou het zijn
als we alle kanten
kunnen zien

vandaag nodigt uit
om al het vertrouwde
in een ander
perspectief te zetten