BeSpiegel #279

voor ik jou zag
stierf ik
duizend doden
meer nog

voorbij de angst
vond ik een vrede
die soeverein stroomde
door woedende stormen

in alle staten
kleurde ik regenbogen

het licht schijnt
het mooist
door de regen

Advertentie

BeSpiegel #278

ont-staan
ont-staat
uit een zomaar
uit het niets
geschapen iets
dat vaste bodem krijgt en
in haar tastbaarheid
verdieping vindt

in het niets was iets besloten

BeSPiegel #277

in elke confrontatie
ontstaat een neiging
te verdwijnen
onvoorbereid – opgeslokt –
bodemloos te zijn

mijn lijf schudt
de draden los
die zich onzichtbaar sponnen

mijn grond is eigen

BeSpiegel #276

al delen wij het mens zijn
wij zullen nooit gelijk zijn
we raken elkaar onzichtbaar
in een wereld voorbij tijd en ruimte

die stille realisatie ontvouwt
een verwondertaal
van uitzonderlijke schoonheid

BeSpiegel #274

starend
in mijn midden
cirkel ik naar binnen
beweeg ik buiten
kennis

BeSpiegel #273

achter de zin
ligt een wereld verscholen
die we in stilte
bij ons dragen
sprekend in
tekens van wijsheid

verwondering vertelt ons
de rakende kracht
van betekenis

BeSpiegel #272

als alles ontwaakt
in nachtzinnen
woorden overdrijven
ik me amper
aan ze vast kan klampen
letters overblijven
verbanden daargelaten
inzichten verschijnen
zo waar kan wijsheid zijn

BeSpiegel #271

love is
an expression of
sacredness is
an expression of
love

BeSpiegel #269

unwind the wired field
to let the boundless echo
bounce back
to unity

BeSpiegel #268

houdbaarheidsdatum

kan ik me los maken
van de invloed
van opgelegde geldigheid
als mijn zintuigen
mij iets anders ingeven

hoe vast ben ik
geklonken in structuren
die nooit de mijne waren