dat we ons mogen laven
en opladen aan de zon
dat we alles wat ons
niet meer dient
mogen laten gaan
dat de contouren van ons leven
helder zichtbaar worden en
vragen om bewust zijn
dat er kleur komt
na een tijd van inkeer
Trots
vergeet je veren niet
zoals ze prachtig glanzen
in het licht
je hoeft ze niet alleen
te dragen:
verspild geluk
in vol ornaat
ben je zoveel mooier
zoals jij is er geen ander
daar mag je trots op zijn
nader me
dichterbij
waar ruimte
wegvalt
en ik mij
jij jou
waar aanraken
samen komt
ik jou
jij mij
met aandacht
sprakeloos
ogen geeft
die verder zien
dan zijn kan
wat er is
de diepte
van zwart
wordt gedragen door
de liefde
van het hart
dat
ook al breekt het
licht vat
zoek niet
naar woorden
ze spreken
van Zelf
de taal van
het hart
solitude
solartude
licht
ik omarm je
in mij
in jou ben ik
alleen en een
al en een
een en zaam
ik rust in jou
kom op adem
en vertrouw
ik leef (in) jou
solartude
solitude
als je de deur
op een kiertje zet
kan er precies
een strookje licht
naar binnen schijnen
ik ben de schepper
van de ruimte
die zich
in mij opent
als ik omarm
wat ik nog vasthoud
ik ben de schepper
van de ruimte
die zich
in mij opent
terwijl ik mijn schaduw
verlicht
ik ben de schepper
van de ruimte
die zich
in mij opent
wanneer ik ervaar
dat alles goed is
ik ben de schepper
van de ruimte
die vrijheid is
ontwapen jezelf
ontketen het vuur
dat huist in je hart
ontspan in dit moment
dat vrijheid ademt
in elke teug
ontmaskerd
ontvouwt zich
de nieuwe wereld
alles komt samen
en is heel
in één
de uitersten
weerspiegelen
de reikwijdte
gespletenheid
vraagt
om verbinding
jij bent de brug
(die over) het water
de walkanten
(samenbrengt)
Ei-gen-wijs! 