als alles ontwaakt in nachtzinnen woorden overdrijven ik me amper aan ze vast kan klampen letters overblijven verbanden daargelaten inzichten verschijnen zo waar kan wijsheid zijn
laat speelruimte tussen regels adem sterren in de lucht hou een hand vast streel een ander koos de liefde deel haar vrucht steek een licht aan in de schaduw dans de duisternis voorbij zing de zang van al je noten toon het leven dit zijn wij
de oneindige weidsheid van het water dat zich voor me uitstrekt geeft ruimte aan de gedachtestromen die door me heen golven
ik laat ze achter aan de einder en doe me grenzeloos te goed aan wat ontstaat in dit niemandsland waar stapvoets wegvloeit en stilte hoorbaar fluistert