BeSpiegel #278

ont-staan
ont-staat
uit een zomaar
uit het niets
geschapen iets
dat vaste bodem krijgt en
in haar tastbaarheid
verdieping vindt

in het niets was iets besloten

Advertentie

BeSPiegel #277

in elke confrontatie
ontstaat een neiging
te verdwijnen
onvoorbereid – opgeslokt –
bodemloos te zijn

mijn lijf schudt
de draden los
die zich onzichtbaar sponnen

mijn grond is eigen

BeSpiegel #270

de tijd tikt door
ik speel met woorden
om de tijd te doden
ik vraag me af
wat is er loos met tijd

heeft de tijd ons ingehaald
terwijl de tijd in feite niet bestaat

Leylijn #13

Een paar dagen geleden kwam deze zin bovendrijven. “Je bent zelf een cadeautje!” Ik herinner me hoe we als kinderen als er gezegd werd: “Je bent een wasbeertje!”, met een: “Je bent zèlf een wasbeertje!” reageerden. Natuurlijk kun je voor ‘wasbeertje’ allerlei andere, waarschijnlijk meer herkenbare, woorden invullen.

Het is toch een stuk leuker als de reflectie iets is dat je werkelijk wilt aannemen en uitpakken.

Wat zou er tevoorschijn komen?

BeSpiegel #253

sta op en open
voor niets
en niemand minder
dan jouw Zelf

het is in dit moment
en ieder volgende
dat je mag stromen
vanuit wat in jou leeft

sta op en open
en deel vrijmoedig
je uitgesproken zijn
op jouw unieke wijze

BeSpiegel #244

de zachte kleuren
gevangen in
het warme licht
strelen langs
het stille water

de herfst heeft
zoveel meer
om voor te leven

de storm
en het verlangen

BeSpiegel #240

ik diepte je op
in de seconde
van het moment

zonder jou
zou ik niet

je zwijgen
is zuiver
je weten is
waar

ik stel me
uren aan minuten
aan je verleiding
bloot

BeSpiegel #234

nader me
dichterbij
waar ruimte
wegvalt
en ik mij
jij jou

waar aanraken
samen komt
ik jou
jij mij
met aandacht
sprakeloos
ogen geeft
die verder zien
dan zijn kan