Een paar dagen geleden kwam deze zin bovendrijven. “Je bent zelf een cadeautje!” Ik herinner me hoe we als kinderen als er gezegd werd: “Je bent een wasbeertje!”, met een: “Je bent zèlf een wasbeertje!” reageerden. Natuurlijk kun je voor ‘wasbeertje’ allerlei andere, waarschijnlijk meer herkenbare, woorden invullen.
Het is toch een stuk leuker als de reflectie iets is dat je werkelijk wilt aannemen en uitpakken.
Het helpt me bij het maken van een keuze. Schuurt het of stroomt het? En soms kies ik voor schuren, omdat het stromen nog niet zo wil lukken en ik liever kies voor schuren dan voor verscheuren. Dan heb ik nog wat te ervaren, te begrijpen, in te zien, te bevatten. Dan is het tijd om stil te zijn en te luisteren naar wat zich in mij laat horen. En soms schuurt de keus voor stromen, omdat het nog iets ouds raakt. Bijvoorbeeld als ik weet dat de keuze die ik maak voor mij precies goed is, mij laat stromen, maar dat die keuze consequenties heeft die mij en/of de ander pijn doen.
als je een zaadje van licht in het hart van een ander plant gaat vanzelf jouw licht wat intenser branden
Een zaadje van licht begint vaak met een glimlach op het gezicht. Koop bijvoorbeeld een bos bloemen en deel de bloemen één voor één uit. Geef een complimentje aan iemand achter de kassa. Laat iemand voor gaan in de winkel. Kijk iemand stralend aan terwijl je hem gedag zegt op straat. Leg een kaartje met een lieve boodschap onder de ruitenwisser van een auto. Leg een klein cadeautje onder de snelbinders van een fiets. Laat een lief briefje achter op het tafeltje in de trein. Houd de deur voor iemand open en zeg iets aardigs.
Zo zijn er heel veel zaadjes van licht te verzinnen… Hoe plant jij graag een zaadje van licht?
Heb je ook wel eens het gevoel van Rupsje Nooitgenoeg? Dat de leegte die je soms zo voelt van binnen maar niet vervuld wordt?
Ik kwam er na jarenlang speuren en reflecteren, werken en wachten achter, dat achter mijn verlangen een onvervulde wens lag.
Dit bracht me in balans: het inzicht in wat de oorsprong van die wens was, de erkenning dat die wens niet vervuld kon worden en het toelaten van de pijn daarover.
De onderstroom in mij is nu een balans waarnaartoe ik de weg ken. En wat ben ik daar enorm dankbaar voor!
Dit hielp me door de jaren heen: boeken lezen ochtendpagina’s schrijven (The Artist Way) Nei-therapie NLP Systemisch Werk (familieopstellingen; traumawerk- IOPT) Ayahuasca yoga (with Adriene) ademwerk wandelen alleen met mezelf op ‘werkweek’ bespiegelingen maken
Wat werkt er voor jou? Wat is de oorsprong van jouw verlangen?
Open je hart voor elkaar, deel je verlangen. Hunkering vraagt om vervulling van een leegte, een gemis. We kiezen vaak voor tijdelijke oplossingen, zoals verdwalen op het internet, een borreltje, een zak chips, seks, hard werken, extreem sporten etc… letterlijke zoethoudertjes. Dat helpt. Het houdt ons weg van het gevoel dat er iets niet genoeg is. Tijdelijk.
Spreek je uit. Laat je hart spreken. Deel wat er in je hart leeft. En luister met volledige aandacht naar de ander. Zet je eigen verhaal even stil. Hunker samen open. In aandacht, zonder oordeel.